بازي روي هوا

هدف لذت بردن و دور هم بودن است
 

رسول قرباني/ يادم هست وقتي بچه بودم پدر مادرم همه اش به من مي گفتند؛ «بسه ديگه! چقدر مي شيني پاي اين کوفتي!؟ مغزت پوکيد!» حالا که فکرش را مي کنم مي بينم خب يک جورهايي هم حق داشتند؛ نه درست حسابي به درس هايم مي رسيدم نه چيزي از آن بازي ها ياد مي گرفتم و چيزي هم جز خستگي ذهني نصيبم نمي شد. بالاخره يه روز تهديد و نصيحت هم که بود بازي هاي کامپيوتري را تا حدودي گذاشتم کنار و دورادور اخبار دنياي بازي را دنبال مي کردم تا اينکه اين آخر سري ها اين داداش کوچولوي ما گير داد که الا و بلا بايد برايش يک کنسول بازي بخريم. پدر و مادرم که اصلا نمي خواستند آن کشمکش هاي قديمي براي بلند کردن من از جلويي کنسول دوباره تکرار شوند. در آخر با کلي منت و شرط و شروط موافقت کردند که يک کنسول پيدا کنيم که زياد دردسر ساز نباشد و اين شد که ما راه افتاديم ببينيم چه چيزي مي توانيم در بازار پيدا کنيم که هم پدر و مادرم راضي باشند و هم داداش کوچولويمان. (البته به اسم داداش کوچولو، ولي خودمون مهم تريم). اول مد نظرم بود که يک ويي بخريم که دنياي متفاوتي از بازي و بازي کردن را ارائه کرده است اما وقتي ديديم که ويي تنها يکه تاز ميدان نيست و ايکس باکس باکينکت و پلي 3 باموو وارد اين رقابت شده اند فهميديم که انتخاب يک کنسول که بتواند مورد نظر خانواده باشد يک کم مشکل شده. همين باعث شد که برويم زير و بم سه کنسول مختلف با کارايي هاي مختلف را در بياوريم.

زنده باد پيشرو
 

عرضه ويي در سال 2006 بزرگ ترين تحول را در دنياي کنسول هاي بازي ايجاد کرد. شايد الان داريد فکر مي کنيد که حتما خداي گرافيک و تصاوير واقعي تر بوده است! اما اصلا اين طور نيست. ويي نوع جديدي از شيوه بازي کردن را به عاشقان بازي و حتي آنهايي که به بازي هاي کامپيوتري علاقه اي نداشتند ارائه کرد. ويي داراي يک دسته اصلي بدون سيم (Wiiremote) است که با بلوتوث کار مي کند؛ نا گفته نماند که هنگام بازي ممکن است گهگاهي ارتباط دسته براي ثانيه اي قطع شود. ويي يک دسته دوم هم دارد که نامش نانچاک (Nunchuk) است. هنگام استفاده از نانچاک بايد آن را با يک سيم USB به دسته اصلي وصل کنيد که وقتي اين کار را انجام مي دهيد خيلي شبيه نانچيکو مي شود و به همين خاطر هم اسم نانچاک را از روي نانچيکو برداشته اند. دسته هاي آن به رنگ هاي مختلفي است که رايج ترين آنها سفيد، سياه، نقره اي و ليمويي هستند. البته اين دسته ها با دسته هايي که تا حالا ديده ايد کمي فرق دارند. دسته اصلي بيشتر شبيه کنترل تلويزيون است تا دسته بازي. دسته اصلي جدا از اينکه چندين دکمه دارد به صورت سه بعدي هم عمل مي کند؛ يعني براي باز کردن علاوه بر فشار دادن دکمه هايش نياز داريد آن را به سمت هاي مختلف حرکت دهيد؛ مثلا براي انجام بازي بوکس بهتر است بايستيد و با دستانتان در حالي که دسته ها در دستانتان قرار دارند شروع کنيد به مشت زدن يا براي بازي تنيس، شما با نگاه کردن به موقعيتتان در زمين بازي در حالي که دسته ها در دستتان هستند، اين طرف و آن طرف مي رويد و مثل تنيس واقعي به توپ ضربه مي زنيد. اين همان چيزي است که سازندگان ويي به دنبالش بوده اند، حرکت و جنبش بازيکنان. در ضمن روي خود دسته هم يک بلندگوي کوچک وجود دارد که مثلا وقتي تنيس بازي مي کنيد صداي ضربه توپ با راکت را از آن مي شنويد. اما اين بلند گو صداي چندان جالبي ندارد و خيلي ها متعقدند مي شد بهتر از آن هم باشد. دسته اصلي با يک بند به دست بسته مي شود تا اگر هنگام بازي و بالا و پايين پريدن از دستتان در رفت، زمين نخورد. البته در سال هاي اول بند دسته پاره مي شد و دسته به اطراف پرت مي شد و مي شکست اما بعدها بندهاي ضعيف را با بندهايي محکم تر جايگزين کردند و از تمام کساني که دسته هايشان زمين خورده و شکسته بود، خواستند که دسته هاي شکسته خود را تحويل بدهند و به جايش دسته هاي جديد بگيرند.
يکي از مديران شرکت نينتند و گفته است: «ما با ارائه اين محصول به دنبال رقابت با شرکت سوني نيستيم بلکه مي خواهيم کاري کنيم تا آن دسته از مردم را که با بازي هاي کامپيوتري مخالفند به ميدان بگشانيم.» يکي از عيب هاي بازي کامپيوتري اين است که شما معمولا از گذر زمان غافل مي شويد و وقتي که به خود مي آييد، مي بينيد که دو، سه ساعت است که وقتتان را روي بازي گذاشته ايد اما يکي از خوبي هاي اين کنسول آن است که هنگام بازي با آن اغلب حداقل يک دستتان جنب و جوش دارد و همين امر باعث مي شود که به خاطر خستگي فيزيکي نتوانيد مدت زيادي را با بازي کردن بگذرانيد.

يک کنسول براي چهار نفر
 

يکي از نکات مهمي که بايد هنگام خريدن ويي به آن توجه کنيد اين است که بازي هاي اين کنسول از گرافيک بالايي برخوردار نيستند. پس اگر يک گيم باز حرفه اي هستيد زياد از اين بابت خوشحال نخواهيد شد. اما اگر با پدر بزرگ و مادر بزرگتان زندگي مي کنيد يا از يک خانواده پر جمعيت هستيد که هميشه براي اينکه چه کسي اول بازي کند دعوا داريد، انتخاب خوبي است؛ چرا که اولا کار با آن براي همه سنين آسان و لذت بخش است، دوم اينکه حداکثر تا چهار نفر مي توانيد به صورت همزمان با هم بازي کنيد. بيشتر بازي هاي ويي اين قابليت را دارند که بيشتر از يک نفر را به خود مشغول کنند.

کوچک ترين عضو خانواده
 

جداي از اينکه مي توانيد اين کنسول را به تلويزيون هاي خانگي خودتان متصل کنيد، اگر اهل مسافرت و گشت و گذار هم هستيد مي توانيد از يک مانيتور کوچک که روي خود کنسول نصب مي شود استفاده کنيد. اين کنسول از لحاظ وزن و اندازه تا به حال کوچک ترين کنسول خانگي نينتندو بوده است؛ 44 ميلي متر عرض، 157 ميلي متر طول و215 ميلي متر ارتفاع دارد و وزنش فقط 1/2 کيلو گرم است که از دو کنسول ديگر، يعني پلي استيشن 3 و ايکس باکس 360 به مراتب سبک تر است. اين کنسول يک پايه براي خود کنسول است که هر کدام کارايي خاص خودشان را دارند؛ مثلا WiiConnect24 که مي تواند به طور خودکار آپ ديت هاي مورد نياز براي سيستم يا بازي هاي مورد نظرتان را دانلود کند.

تمام افتخارات ويي
 

شرکت نينتند و200 ميليون دلار فقط صرف تبليغ اين کنسول در سراسر دنيا کرد و تا به امروز بيش از 86 ميليون نسخه از آن را به فروش رفته است. اين کنسول جايزه هاي بسياري دريافت کرده، از جمله جايزه Game Critics Awards براي بهترين نمايش و بهترين سخت افزار سال 2006. همچنين به عنوان يکي از 20 محصول خلاقانه سال در مجله PC World انتخاب شد. موفقيت ويي آن قدر چشمگير بود که حتي مديران ويي انتظارش را نداشتند و همين امر باعث شد که مديران شرکت به خاطر کيفيت پايين بازي هايي که اول براي اين کنسول ارائه داده بودند معذرت خواهي کنند و قول کيفيت بالاتر را در بازي هاي بعدي شان دادند. از آنجا که چند سالي از ورود ويي به بازار مي گذرد تعداد بازي هاي مختلفي که براي آن عرضه شده اند در مقايسه با موو وکينکت خيلي بيشتر است. مثبت بودن اين ويژگي ويي که بازيکن را هميشه از لحاظ فيزيکي فعال مي دارد، باعث شد انجمن سلامت آمريکا در سال 2010 آن دسته از افراد را که بازي هاي کامپيوتري معمولي انجام مي دهند، ترغيب کند که به جاي کنسول هاي معمولي موجود از ويي براي بازي استفاده کنند و حتي بر چسب سلامتش را روي بازي هاي Wii Fit Plus و Wii Sports Resort مي توانيد ببينيد.

کپي برابر اصل است؟
 

اين محصول که شباهت زيادي به دسته ويي دارد در سپتامر 2010 از سوي شرکت سوني براي کنسول پلي استيشن 3 روانه بازار شد. موو (Move) نيز يک دسته بازي بدون سيم که با بلوتوث کار مي کند که از يک دسته اصلي (Move Motion controller) و يک دسته فرعي (Move Navigation controller) تشکيل مي شود. دسته اصلي داراي هشت دکمه است (#,!3/4 ,@,Start,Select,Home,Move) که مانند دسته ويي مي توانيد آن را با بند مخصوصش به مچ دستتان ببنديد که يک وقت از دستتان در نرود و بخورد زمين. دسته فرعي هم داراي پنج دکمه (3/4,!,L1,Home,L3) است که آن هم با بلوتوث کار مي کند. يک فرق بزرگي که دسته موو با ويي هم از لحاظ ظاهري و هم از لحاظ باطني دارد اين است که بالا دسته اصلي موو يک حباب وجود دارد که هنگام بازي با آن، اين حباب با توجه به رنگ محيط به رنگي که به راحتي در آن محيط قابل تمايز باشد روشن مي شود. خب کارايي اين حباب چيست؟ اولين کارايي اين حباب اين است که دوربين پلي استيشنتان (PlayStation Eye) رد نوري اين حباب را دنبال مي کند تا حرکت هايي را که شما بر آن وارد مي کنيد شناسايي کند يا اگر عقب، جلو برويد با محاسبه کم و زياد شدن قطر اين حباب آن را متوجه مي شود. همين تکنولوژي باعث شده است که موو حين بازي ارتباطش با کنسول قطع نشود، اتفاقي که گهگاهي در استفاده از دسته هاي ويي رخ مي دهد. حتي زماني که دسته را پشتتان قرار مي دهيد مووبا ارسال فرکانس ارتباطش را حفظ مي کند. يکي از مديران نرم افزاري موو گفته که سرعت عکس العمل موو نسبت به حرکت شما 22 هزارم ثانيه است. ويژگي ديگر اين حباب نوري آن است که به بازي حس وحال خاصي مي دهد؛ مثلا وقتي داريد يک بازي تفنگي انجام مي دهيد، اين حباب نقش سرلوله تفنگ را بازي مي کند هر باز که شليک مي کنيد يک چشمک مي زند، درست شبيه آتش اسلحه هنگام شليک. البته ديگر لازم نيست که مثل ويي دسته دوم را با يک کابل به دسته اصلي وصل کنيد. دسته ها جدا از هم کار مي کنند. طرز کار با موو درست شبيه همان چيزي است که در ويي است. اما گرافيک بازي هاي موو خيلي بهتر از بازي هاي ويي است. بازي هاي ويي خيلي بيشتر مورد پسند کودکان و بزرگسالان است؛ اما بازي هاي موو بيشتر با سليقه جوان ها جور در مي آيد. البته حواستان باشد که بازي هاي موو در حال حاضر انگشت شمارند، پس اگر از آن جور آدم هايي هستيد که بازي ها سريع دلتان را مي زنند و دوست داريد تند تند بازي هاي جديد بخريد و آنها را هم امتحان کنيد پس بهتر است قبل از خريدن موو پيش خودتان يک فکري بکنيد.

همانند يک سلام گرم
 

در کنسول پلي استيشن 3 هم مانند ويي، چهار نفر هر کدام با يک دسته موو در دستشان مي توانند به طور همزمان با هم بازي کنند. در بازي هاي تفنگي مي توانيد براي جذاب تر شدن بازي دسته هاي اصلي و فرعي را در لوازم جانبي اسلحه مانندي قرار دهيد تا بتوانيد به راحتي از آنها مانند يک اسلحه کمري يا خودکار استفاده کنيد. البته اين کار در ويي هم امکانپذير است.

را بطه مستقيم آش و پول
 

از آنجايي که کنسول پلي استيشن 3 نسبت به کنسول هاي ديگر نسبتا گران قيمت است، شرکت سوني راه را براي همه باز گذاشته است؛ اگر پلي استيشن 3 و دوربينش را داريد و فقط بايد 50 دلار براي خريد دسته اصلي موو بپردازيد و اگر دسته فرعي را هم مي خواهيد بايد تقريبا 50 دلار ديگر برايش بپردازيد. اگر دوربينش را هم نداريد مي توانيد آن را به تنهايي خريداري کنيد. اما اگر بخواهيد پک کامل کنسول پلي استيشن موو را بخريد بايد يک حالي به جيب مبارک بدهيد و 400 دلار برايش پياده شوييد.

به لوگري Move توجه کنين!
 

هنگام خريدن بازي براي پلي استيشن 3، بازي هايي که آنها را مي توانيد با موو هم انجام دهيد، زيرلوگويي پلي استيشن 3 آنها، يک لوگويي آبي رنگ وجود دارد که با رنگ سفيد نوشته شده است که اين بازي را مي توانيد با موو هم انجام دهيد. اگر يک بازي را فقط با موو بتوانيد بازي کنيد روي جعبه بازي اي علامت "PlayStation@ Move Required" را مي بينيد. اما اگر بشود يک بازي باDualShock3 و هم با موو بازي کردن "PlayStation@Move Features" يا
Play Station @ Move Compatibl" را روي جعبه بازي خواهيد ديد.
منبع: نشريه همشهري دانستنيها، شماره: ويژه نامه ديجيتال فروردين90